არ ვარ ორგული,არც ერთგულებს არ ვგავარ ქცევით, არ მაქვს ნამუსი,ულვაშიც მაქვს და ცოტა წვერიც. ვარ პურიტანი,თან უხამსად ვაგინებ ყველას, ჭირთამთმენი ვარ,ყოველ წამს კი მოვითხოვ შველას. მიყვარს სამყარო და ვერ ვიტან ადამის მოდგმას, ვარ აზრიანი,თან ვერ ვიშლი უაზრო ბოდვას. არ ვარ პოეტი,თან ლექსებს ვწერ,თან მინდა ვიყო. ცბიერი ვარ და მეძახიან:ბოთეს და ბრიყვოს. ურჯულო ვარ და დაწოლის წინ ვლოცულობ ღამით, ტვინი არ მაქვს და ნეტავ ,რატომ მისკდება თავი. ფრთები არ მაქვს თან გამუდმებით დავფრინავ ცაში, საერთოდ არ ვჭამ,ნეტავ რატომ მეზრდება ფაშვი. სულ დავიბენი,დავიკარგე,საერთოდ ვინ ვარ? ნეტავ საიდან გავიგონე ოხვრა და გმინვა? ეს მე ვარ ალბათ,ან მეორე მემ დამიძახა -მიწა იყავ და აჰა ხედავ?ისევ მიწა ხარ. არც ჭკვიანი ვარ ,არც უჭკუო,არც მადლიერი, არც უმადური,არც სუსტი და არცა ძლიერი. ერთი უბრალო წერტილი ვარ მრავალწერტილის... ალბათ ჩემს გამო სულ არავინ,არავინ ტირის.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
