შენთან რა უნდა წყვდიადსა და შავ-ბნელ მაგიას?! გულს რომ მიქსოვდი,აქ მაქვს,არსად დამიკარგია. შენი ნამღერი იავნანა,ჰანგთა ჰანგია. შენგან ნასწავლი ვაჟკაცობა,კაცის თარგია. ტკბილად ვიგონებ,იმ გარდასულ დღეებს დარდიანს, ის ერთგულება გმირობაზე უფრო კარგია, შენ გამომზარდე,მომეფერე და კაცად მჭედე, ფრთები შემასხი და მეც მათი გაშლა გავბედე, შენი ბრალია,თუ სამშობლოს დავტირი დღემდე. რომ მიწყრებოდი იმ დროს ვნატრობ,იცოდი დედე? მეამაყები და ვერევი ყეყეჩ ფორიაქს, მანამ მეყოლე, სანამ ვინმეს დედა ჰყლოა, ჯერ სიბერემდე ბავშვობაზე უფრო შორია. ღამის ცრემლები, დილით ვხედავ მოლზე ბროლია, ვისაც დედა გყავთ ჩათვალეთ ,რომ ღმერთი გყოლიათ!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
