შენი მიტოვება ადვილია, უკან დაბრუნება ძნელი. ეს შენთან ყოფნის წადილია, ყოველ რიჟრაჟზე რომ ველი. ალბათ სიზმარიც კი ნამდვილია, შენ რომ მესიზმრები ,მაშინ. ფერდებს, რომ გიტკეპნი ყვავილიანს, ქარად,რომ დავქრივარ მთაში. იცი?რაც უშენოდ დავრჩენილვარ, მუდამ საკუთარ ტავს ვწყევლი. ალბათ,მეც უბედო გავჩენილვარ, ან ვერ დაგიფასე ბევრი. ყველგან მაგ მწვერვალთა მირაჟია, დამდევს,მდინარეთა ხმები. მაგრამ საქმე სწორედ იმაშია, რომ მეც მწვერვალივით ვდნები. ალბათ მაპატიებ სანატრელო, სულ მთლად გული რომ ხარ ვიცი. \"აღარ მიგატოვებ საქართველოვ\" უნდა დამიჯერო ფიცი.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
