მე როცა წავალ,სულ პატარა სევდას დავტოვებ. ჩემს ცხოვრების გზას მოიგონებ,სწორ ხაზზე ნავალს. მაგრამ,იცოდე არასოდეს არ მიგატოვებ, შენთან დავრჩები სამუდამოდ ,უსულოდ წავალ. ერთი გახსოვდეს,შენი პულსით ფეთქავს სამყარო, ლექსის წერასაც მაგ თვალების სითბო მაძალებს. როცა მოვკვდები ცრემლის წვიმა არ დამაყარო, შენი ტირილი კარგად იცი,როგორ მაწამებს. მაგრამ,ჯერ ვცოცხლობ,უფლის ნებით ვრითმავ სტრიქონებს, მასვე მადლობა,ერთ უღელში შეგვყარა რადგან, შენში მე ჩემი სხვა სამყარო გამოვიგონე, მჩველად მიდგახარ,გამოღებულ სიკვდილის კართან და ყოველ დილით ჩამჩურჩულებ, \"მე,შენ მიყვარხარ!\"
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
