მარი ბეროძე - მესხენეტი / mariam beroidze - meskheneti
== ეძღვნება ექვსიოდე წლის ბიჭუნას, რომელიც საოცარი მონდომებით გვიდა ტროტუარს და რომელმაც დამარწმუნა, რომ არ უნდა გავიზარდო==
გამოწვდილია ჩემი ხელები, როგორც მდინარე უნაპირო, ჯებირაყრილი. მე ვგავარ მირაჟს და ვარ უდაბნო, სავსე ქვიშით, ბედუინების ნატერფალით და ქარებია ჩემი მხრები, ჩემი მკლავები...
ჭორფლიან ამინდს ვუხუჭავ თვალებს, ვღეჭავ სიმშვიდეს და ვფიქრობ : "სანამ მოხუც მეეზოვეს შვილიშვილი უგროვებს ფოთლებს, უნდა მჯეროდეს გადარჩენის. მე ვარ უდაბნო, ვარ მესხენეტი" და მზე ნელნელა იღვრება ტროტუარზე.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
