წვიმა. სიმშვიდე. ცოტა ღვინო, (ალბათ გრენაჩე) კინო ფრანგული... იქნებ ვალსიც?! (ანდაც სკოტიჩე)
. . .
ის დროა ახლა ჯონათანმა შეკრას ირაო, ვიდგეთ წყნარად და მზის ჩასვლისას ვუსმენდეთ ვეითსს. არ დავუჯეროთ პლანეტების ქაოსურ გნიასს, გვწამდეს ძალა და სიახლოვე ნაცნობი მხრების.
ვამოწმებთ მტვრიან საფოსტო ყუთს, უარვყოფთ მანძილს, კისრის მალებთან შემოვიწყობთ ზღვითსავსე თითებს. მეტამორფოზა დაიწყო და ნეკნად ქცეული, მარცხენა მხარეს უარაფრო სივრცეებს გივსებ.
. . .
ქარი. სიჩუმე. მე, შენ, ზღვა და თბილი კენჭები. ცის ზურგზე ხატვა... იქნებ ფრთები?! (ანდაც ფესვები)
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..