მარი ბეროძე - გამოგიგონე / mariam beroidze - gamogigone
გამოგიგონე. შენი სახელი დავარქვი სიცარიელეს, მარცხნივ.
ვფიქრობ შემოდგომაზე და მახსენდება ფორთოხლები.
სხვებმა არ იციან ვის ველაპარაკები, როცა ჩუმად ვარ.
შენ უნდა გრძნობდე, შენ უნდა გესმოდეს ჩემი!
არასდროს მიყურებ, როცა ერთად ვართ, ამ დროს ვხუჭავ თვალებს, ჩემს ფიქრებში მოდიხარ შენ და მხრებზე მაწყობ ხელებს. ჩვეულებრივ, ოდნავ მარცხნივ წევ თავს და იცინი, ისე როგორც მე მიყვარს.
მხოლოდ ასე მოვახერხე შენი დატოვება. მე სხვაგვარად არ შემეძლო - ჩემი სიმშვიდე შენს თვალებშია.
შენი წასვლაც დარჩენაა, ოღონდ მტკივნეული...
ვფიქრობ შემოდგომაზე და მახსენდება ფორთოხლები.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
